Η συστημική προσέγγιση στην ψυχοθεραπεία
Η συστημική προσέγγιση στην ψυχοθεραπεία αναδεικνύει τη σημασία της συνύπαρξης μεταξύ του "εδώ και τώρα" και του "εδώ και τότε". Στην προσέγγιση αυτή, υπογραμμίζεται ο κρίσιμος ρόλος του περιβάλλοντος, των ανθρώπινων σχέσεων, και των δυναμικών που διέπουν ένα σύστημα.
Στο πλαίσιο αυτό, θεραπευτής και θεραπευόμενος συνεργάζονται, για να εξετάσουν βιώματα του παρόντος και του παρελθόντος, ανιχνεύοντας και συζητώντας τα σημεία των αλληλεπιδράσεων. Το θεραπευόμενο άτομο διαπραγματεύεται τον εαυτό του μέσα στο πλαίσιο των σχέσεών, συμπεριλαμβανομένης της οικογένειάς του, των φίλων του, του εργασιακού περιβάλλοντος και άλλων παραγόντων που επηρεάζουν την καθημερινή ζωή (δηλαδή των συστημάτων, στα οποία δραστηριοποιείται).
Κεντρικός στόχος της συστημικής προσέγγισης είναι η βελτίωση της επικοινωνίας ανάμεσα στα μέλη ενός συστήματος, επιδιώκοντας την αντιμετώπιση συγκρούσεων και την επίλυση προβλημάτων. Επιπλέον, η προσέγγιση αυτή στοχεύει στην επίτευξη αλλαγών στο σύστημα ως σύνολο, προσδίδοντας έμφαση στις διαδικασίες, τις σχέσεις και τα μοτίβα συμπεριφοράς που το συνθέτουν.
Μια μυρωδιά, μια εικόνα, μια γεύση, ένα συναίσθημα ή ένας συνειρμός μπορούν να αποτυπωθούν σε μία λέξη. Η λέξη είναι ένα κοινό βίωμα. Η ίδια η γλώσσα είναι ένα κοινό βίωμα. Καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον χωρίς να εξηγούμε.
Η μητρική γλώσσα
1.
Συναισθηματική άνεση: Η ψυχοθεραπεία επιδιώκει να παρέχει ένα ασφαλές και εμπιστευτικό περιβάλλον. Η χρήση της μητρικής γλώσσας συνεισφέρει στην αίσθηση της βαθύτερης κατανόησης.
2.
Ακρίβεια και σαφήνεια: Η ψυχοθεραπευτική διαδικασία συχνά χαρακτηρίζεται από αναλυτικές συζητήσεις για συναισθηματικά και ψυχολογικά θέματα. Ο κάθε άνθρωπος είναι πιο ικανός να εκφράσει τα συναισθήματά του με σαφήνεια και ακρίβεια όταν χρησιμοποιεί τη μητρική του γλώσσα.
3.
Συναισθηματική σύνδεση: η χρήση της μητρικής γλώσσας ενισχύει τη συναισθηματική σύνδεση στη σχέση θεραπευτή-θεραπευόμενου
4.
Βαθύτερη ανάλυση: η χρήση της μητρικής γλώσσας βοηθά και τον θεραπευτή να συνδεθεί με τη συναισθηματική κατάσταση του θεραπευόμενου ατόμου, ώστε να μπορέσει να βοηθήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.